καπηλικός

-ή, -ό (Α καπηλικός, -ή, -όν) [κάπηλος]

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον κάπηλο, αισχροκερδής

2. βάναυσος, χυδαίος, αγροίκος

αρχ.

1. το θηλ. ως ουσ. ή καπηλική (ενν. τέχνη)

η καπηλεία

2. το ουδ. ως ουσ. τὸ καπηλικόν

α) προμηθευτές τροφίμων που ακολουθούσαν τον στρατό

β) φόρος που επιβαλλόταν στις λειανικές πωλήσεις.

επίρρ...

καπηλικώς (Α καπηλικῶς)

με καπηλικό τρόπο («τὰ πράγματα καπηλικῶς διανέμων», Πλούτ.)

νεοελλ.

βάναυσα, χυδαία

αρχ.

πλαστά, με νοθεία.